انشایی در ستایش زندگی خرس ها...!

کاش دست کم یک ماده خرس بالغ بودم....!

لخت و عور در جنگل میخرامیدم 

یک خرس به آینده فکر نمیکند

خانه و ماشین نمیخواهد

قبض پرداخت نمیکند

کتاب و لباس لازم ندارد

تئاتر و سینما نمیرود

به لوازم آرایشی و بهداشتی احتیاجی ندارد

و حتی لازم نیست شب ها در حالی که از خستگی نزدیک به بیهوش شدن است خودش را موظف به مسواک زدن بداند!

یک خرس هیچوقت نگران این نیست که مورد خشونت خانگی قرار بگیرد چون خودش  یک موجود فوق خشن تلقی میشود!

یک خرس ماده از حجاب اجباری چیزی نمیفهمد چون همیشه عریان است!

یک خرس به دنبال تساوی حقوق زن و مرد نیست چون هر دو جنس به یه یک اندازه میخورند و میخوابند!

زندگی یک خرس در کل پر از روزمرگی هایی ست که هیچوقت از آنها خسته نمیشود در واقع او درکی از واژه ی روزمرگی ندارد و میتواند سال ها بخورد و بخوابد و سکس کند بی آنکه حتی به شپش ها و کثافت هایی که از سر و روی خودش و زندگی اش بالا میرود کوچکترین اهمیتی دهد و صد البته که زندگی هم از آن واژه هایی ست که او در طول زندگی اش هیچگاه نخواهد فهمید...!