آبی

کاش بشر هیچوقت به مفهوم "زمان" دست پیدا نمی‌کرد! حس میکنم برای بعضی لحظات نیاز به یک "ابدیت" دارم.حتی همین الان هم دارم به معنای زمان چنگ میزنم برای ساختن ابدیتی از یک لحظه.ولی قشنگیش به اینه که میدونم فقط یک لحظه ست اما من یکهو شیرجه نمی‌زنم داخلش،بلکه روی سطحش شناور میشم و میذارم آروم آروم جزئی از همدیگه بشیم،اونقدر که دیگه قابل تفکیک از همدیگه نباشیم.

.

.

.

آبی آسمون چتر منه ولی بارون روی تنم دریا میشه و من که رهاترینم.

دوست

فکر میکنم یک دوست قدیمی متقاعدم کرد که بعضی وقت ها اینجا و آنجا بنویسم.در هر حال دوست همیشه خاطرش عزیز بوده و نظرش مهم.من اما انگار تا ابد سرگردان واژه هام.