شدم مثل سرفه ی خشک ته گلو

مثل یه تار مژه که گیر میکنه توی چشم

مثل تیکه گوشت که میره لای دندونت و اعصابتو به هم میزنه

صدای ناخن کشیدن روی دیوار و تخته سیاه

صدای غیژ غیژ لولای در

آدمای اطرافم هر روز غیرقابل درک تر میشن و به طبع منم تنهاتر میشم

هر روز این صفحه رو باز میکنم که یه چیز جدید بنویسم بعد زل میزنم به  صفحه و میگم خب حالا چی؟! هیچی! 

آدم بعد از یه مدت وقتی با خودش حرف میزنه از صدای خودش خسته میشه! صداهای توی سرش همیشگی میشن،دیگه رهاش نمیکنن و فقط اعصابشو خرد میکنن! دور و ورم پر از سر و صداست...!

دو تا پک میزنم به سیگار تا میام سومین پک رو بزنم میبینم رسیدم به کونه ی سیگار!بعد میفهمم سه ساعت همینطور بی حرکت غرق بودم توی افکارم!

دیروز رفتم کوه...تا قله بالا رفتم ولی انگار هنوز داخل اعماق زمین بودم آدما و ماشینا و حیوونا همه داشتن از روی من رد میشدن...

میشینم،میخوام پاشم،پا میشم میخوام بشینم! دلم هیچ جا آروم نمیگیره! دله دیگه کاریش نمیشه کرد! همیشه ١٠ سالی از عقلت کوچیکتره!

نمیدونم چی درسته چی غلط... هرکاری میکنم تهش میبنم که اشتباهه...هر تصمیمی که میگیرم وسط راه ولش میکنم... 

خستم...بیشتر از همه از خودم خستم...گاهی وقتا فکر میکنم کجا میتونم خودم رو گم کنم...ولی آدم هیچوقت نمیتونه از خودش فرار بکنه...