بابابزرگ

تلویزیونش مثل همیشه روی بی بی سی سوییچ شده 

ولی بهش توجهی نمیکنه

مثل یه ایگوآنای آرام دراز کشیدم روی تختش 

و نگاهش میکنم وقتی داره  بانداژهای دور پاش رو با دقت باز میکنه و دوباره میبنده

رگ های آبی بیرون زده از پاهاش مثل بچه مارهای کوچک زیر پوستش وول میخورن و با دستای بزرگش انگار داره نوازششون میکنه...

لباش تکون میخوره 

میگه : نیستم... دیگه نیستم...

میشینم روی تخت 

سعی میکنم چشماشو ببینم

توی  نگاهش هیچی نیس ...

زیر لب میگم نیستم باباجان... منم دیگه نیستم...

زن

فکر

راه راه

قشنگی‌ست....!