سال بلوا / عباس معروفی...

و تمام شب رابرای دخترهایی که در تنهایی از خودشان خجالت میکشند ، گریه کردم...

دخترهایی که بعدها از خود متنفر می‌شوندو مثل یک درخت تو خالی ، پوسته ای بیش نیستند

و عاقبت به روزی می‌افتند که هیچ جای اندامشان حساس نیست، روح و جسمشان همان پوسته است و خودشان نمیدانند چرا زنده‌اند...