لحظه‌های خوب...

اسمش روشه 

"لحظه"

فقط در لحظه اتفاق میفته...

در لحظه خوبی....

در لحظه میخندی...

ممکنه فردا یادت بیاد و باز بخندی

اما پسفردا وقتی یادت بیفته دیگه اونقدر انرژی نمیده بهت

چون حال هیچیو‌ داری...

چون حسابی فریک و داغونی...

خوشی‌ها

مثل  آدامس توی دهنت میمونه

ممکنه دو روز همینطور هی بجویش

یا حتی گوشه دهنت افتاده باشه

اما طعمش نهایتا چند ساعت توی دهنته...

.

.

.

.

دارم تموم میشم...

میخوام دستمو ببرم لای موهای لخت و قهوه ایه بلندت

همونا که هر غر‌میزدم چرا وسط تمرین میاد تو صورتت 

و اعصابمو خرد میکرد...

اما از وقتی مثل دیوونه‌ها خودت موهاتو قیچی کردی 

دیگه نمیتونم باهاشون بازی کنم و اعصابمو خرد میکنه...

دل خوش میکنم به روزای خوبی که تو ازشون حرف‌میزنی...

جدی میشی و 

حس میکنم تمام استخوان‌های فکت رو منقبض کردی

میپرسی ایمان داری به اینا؟

_دارم...

اما فقط در لحظه...

سعی میکنم به چشمات و اخم مسخرت نگاه کنم

پس

نگاهمو از روی زوایای خوش فرم فکت وقتی داری دندونانتو رو‌ی هم فشار میدی جمع میکنم...

جمله ی آخرمو میخورم به جاش میبوسمت....

.

.

.

پ ن : این پست رو بعدا ویرایش کردم

چون حس کردم باید از موهات بنویسم

و همینطور از استخوانهای فکت

اخم مسخرت

و تلاش مسخره ترِ من برای نشون دادن اینکه همه چی‌داره خوب پیش میره....