گوشه‌ی دلم جایی گیر کرده که کاملا اشتباهیه...

خب آره من روابط پیچیده ای دارم ،

با پسرها و مردها راحتم ،

هیچ اعتقاد به خصوصی ندارم ،

زندگی لجن زده ای‌دارم،

و

و 

و...

و خب تو نمیتونی یه دختری‌مثل من رو دوست داشته باشی و حتی باهاش کنار بیای... 

شاید از دور شکننده و قابل ترحم به نظر بیام ولی از نزدیک شکننده و قابل ترحم و غیرقابل تحمل ام... 

و چقدر خوبه که نیازی نیست سعی کنم ازت دور باشم چون دوووووورِ دوووورِ دورم....!

من شاید یه ذره شبیه تو باشم ولی عمیقا متفاوتم... جوری که قادر به پذیرش موجودی‌ مثل‌ من نیستی....

نمیدونم چرا به خودم اجازه دادم بیشتر از چیزی که هست به قضیه نگاه کنم...

آره من میتونم بیخیال بشم و زمان رو برگردونم به دیروز ،به صندلی پارک‌ ، وقتی دستشو دور شونم حلقه کرد و منم سرمو گذاشتم روی شونش و فکر کردم به اینکه دلم نمیخواد برم خونه و زمان رو نگه دارم...

یا تو ایوون کافه تنهایی موقع سیگار کشیدن وقتی بهم میگه بیا تهران... قول بده میای... تو چشاش زل بزنم و بگم میام، قول... و فکر نکنم به اینکه تهران غمگینانه ترین شهر برای من میشه....

گور بابای اون یه تیکه از قلبم که جاش گذاشتم..‌‌.