چشم ‌ها دوخته بر ره 

و لب هایم قفل...

منم آن فاحشه‌ی زشت 

که در پهنه‌‌ی  زیست  

غازه بر صورت خود میکشم

و خون در دل‌ها.‌‌..

آن کس که به یک لحظه مرا خواهد نیست.‌‌‌‌‌....

.

.

.

.

نصرت رحمانی