دردا که دل نماند و بر او نام درد ماند...

چه چیز برای یک زن به اندازه‌ی تجاوز دردناک‌تر است...؟

بر میگردم به خودم و از خودم می‌پرسم برای تو چه چیز دردناک تر از تجاوز است...؟

در جامعه‌ی کوچکی که من زندگی می‌کنم زنان محکوم به تجاوز اند...

مادرم

مادربزرگ

مریم

الهام

و من....

من میفهمم وقتی یک زن روزی چندبار مورد تجاوز قرار می‌گیرد یعنی چه...

وقتی به‌جایش تصمیم می‌گیرند،

وقتی او را مجبور به کاری می‌کنند،

وقتی مورد بازخواست قرار می‌گیرد برای کاری که به اختیار خودش انجام داده یا نداده،

وقتی‌کتک می‌خورد،

وقتی...

وقتی...

وقتی...

این وقتی‌ها تجاوز نیست...؟!

و زن چه کار می‌کند...؟

و ما چه کار می‌کنیم....؟

سکوت....

این دردها و این سکوت‌ها موروثی اند..‌‌‌.

ما وارثان کبودی‌ها و زخم‌ها 

ما آلت خورده‌گان از این سکوت‌های مکرر...

ما مشتی استخوان رنجور زیر بار تجاوزات...

ما پیچیده شده لای دردها و اشک‌ها...

.

.

.

.

شاید که دعاهایت اثر کند مامان....!