حس میکنم 

این نکبت کم کم جسم و مغزم را حل خواهد کرد...

مغزم آبستن تمام کثاقات فکری ست..‌.

فهمیدم برای رهایی از این نکبت هم که شده

باید از یک جایی شروع کنم‌‌‌...

نمیخواهم همیشه در هیفده سالگی بمانم.‌..

.

.

.

.

پاییز را با اشتیاق هورت میکشم...!