طاغی‌ ، انسانی که نه میگوید....

مامان فکر میکند

من هنوز همان دختر کوچولویی هستم

که یک گره زدن ساده 

برای بستن بند کفش هایش بلد نبود...!

نه اینکه بگویم الان خیلی میفهمم!

نه.‌‌..!

شاید الان هیچ چیز را 

به خوبی گره ی ساده ی بند کفش بلد نباشم،

اما حقیقتش را بخواهید خسته شدم

از اینکه همیشه کسی بخواهد 

برایم تصمیم بگیرد....

اسمم را بگذارید 

یاغی

چشم سفید

گیس بریده

کولی

دریده

یا هر چیزی‌ که دلتان میخواهد...

من مثل آتشفشان آماده ی فورانم

و هرکس بی توجه باشد

قطعا گدازه هایم او را در‌خود حل خواهد کرد!!

امروز‌ تصمیم گرفتم که‌ 

خودم تصمیم بگیرم،

تصمیم گرفتم فوران کنم،

بسوزانم....!

و این را به تمام هفده ساله ها میگویم

حتی شانزده ساله ها

و پانزده ساله ها

و تمام کسانی که گذر زمان 

فقط گره ی ساده ی‌ بند کفش را بهشان یاد داده!

بگذارید این طاغی درونتان آزاد شود...

یاد بگیرید که نه بگویید

بگذارید سرتان به سنگ بخورد 

تا بفهمید سر به سنگ خوردن چه دردی دارد...!

باید از یک جا شروع کرد

انقلاب های بزرگ 

از طغیان های کوچک شروع میشود‌...